Edukacja seksualna - edukować czy nie? (28.04.2020)

Każdy z podstawówki, gimnazjum i szkoły średniej pamięta zajęcia WDŻ. U mnie w każdym przypadku odbywały się z panią. W podstawówce nawet mieliśmy oddzielne zajęcia, żeby dziewczynom opowiedzieć o damskich sprawach, a chłopakom o męskich.  I gdzieś w jednym z artykułów czytałam, żeby nie edukować młodych ludzi w sferze seksualnej, bo to i deprawuje. Szczerze? Jednocześnie jest to śmieszne i bardzo irytujące.

Ludzie odkrywają swoją seksualność w młodym wieku, interesują się tym. Przez to chcieliby się dowiedzieć jak najwięcej o tym. Czerpią informacje z różnych źródeł i to nie zawsze muszą być rodzice czy nauczyciele. Może być to starszy rówieśnik, a co gorsza internet. Myślę, że jeszcze zdobywanie wiedzy w tym zakresie od starszych rówieśników może być ok, o ile mają odpowiednią wiedzę, ale tak samo może naoglądać i naczytać się różnych treści o seksie w internecie. Niekoniecznie będą to dobre rzeczy.

U nas wydaje mi się, że i tak to jest trochę temat tabu. Powinniśmy im tłumaczyć, mówić jak najwięcej. Dlaczego nadal młode dziewczyny zachodzą w ciążę? Bo być może za mało było rozmów o tym do czego służy prezerwatywa czy tabletki antykoncepcyjne. Dla mnie dobrym rozwiązaniem byłoby wytłumaczenie dziecku czym to wszystko jest i dodatkowo powiedzenie, że seks powinna zacząć uprawiać najlepiej jak już będzie gotowa, dorosła i mogła sama się utrzymać. I wziąć też odpowiedzialność za dziecko. Dodatkowo moim zdaniem seks powinien wynikać z miłości i nie widzę innej opcji. A jeśli młodzi zadeklarują, że tak bardzo się kochają, to dać im prezerwatywy i niech wiedzą co mają z tym zrobić.

A więc moim zdaniem - edukować, mówić, tłumaczyć i - w przypadku bardzo młodego wieku - zniechęcać, ale dawać wsparcie. Próbować wyjaśniać, że jeśli nie mają po 20 lat i nie pracować, to jeszcze nie uprawiać seksu. Bo co zrobią jak się rozstaną za pół roku? Albo trafi się dziecko?