Iners - Blog Zamyślonej Towarzyszki

  Ocenianie i akceptacja - każdy zna te dwa słowa. Do tego dochodzi tolerancja. Myślę, że każdy chciałby być akceptowany przez społeczeństwo, nie być ocenianym przez innych, a na pewno nie negatywnie. Żeby ludzie go nie wyśmiewali, nie obgadywali za plecami i (mniej lub bardziej) lubili.  No właśnie. Ostatnio w pracy miałam egzamin. Musiałam stawić się u mistrza zmiany, odpowiedzieć poprawnie na pytania i podpisać papier. Mistrz zwrócił uwagę na fakt, że jestem leworęczna. I że jest nas [leworęcznych] coraz więcej.  No dobrze, ale jaki związek ma to z powyższymi słowami? Ano to, że kiedyś nie akceptowano tego, że ktoś jest leworęczny i od razu był przestawiany na prawą rękę jako tą "prawidłową". Uważali, że to coś złego, że tak nie powinno być.  Tak samo jak mamy z dzisiejszymi homoseksualistami. Tzn mam na myśli ten brak tolerancji dla ich innego sposobu życia niż ten model, który znamy od małego dziecka. Może mnie zaraz niektórzy by z wielką chęcią zjechali od góry do dołu,

 Witam Was we wrześniu z nowym postem. Ponawiam temat portali społecznościowych. Mam nadzieję, że ta tematyka nie jest dla Was nudna. Cóż, temat portali społecznościowych wraca jak bumerang. Co jakiś czas mam nowe myśli w tym temacie. A także dochodzę do wniosku, że można je wykorzystać w przeróżny sposób.  Te myśli, które umieszczę w tym poście naszły mnie po założeniu Twittera. Nigdy go nie miałam, nie znam go i próbuję się w nim odnaleźć. Jest to portal podobny do Facebooka czy Instagrama, ale różni się tym, że do napisania postu jest ograniczona ilość znaków (wynosi 140 znaków). Tak samo, jak na wcześniej wymienionych portalach, możemy udostępniać zdjęcie, link i dodawać hasztagi do postu.  No dobra. Krótkie zapoznanie z Twitterem było, ale o jakie myśli mi chodziło? Ano naszły mnie takie myśli, że w sumie są one takimi naszymi pamiętnikami . Dlaczego? Ano dlatego, że udostępniamy w nich informacje dotyczące nas. Także jakieś zdjęcia z różnych okazji i wydarzeń. A w szczególności m